پکیج
(پروتکل) درمان شناختی رفتاری اختلال استرس پس از سانحه (قربانیان تجاوز جنسی، کودک
آزاری و ...) در 51 صفحه فارسی در قالب فایل ورد قابل
ویرایش
ویژگی های فایل:
شامل 12 جلسه درمانی
دارای توضیحات کامل هر جلسه
شامل توضیحات کامل درباره بیماری، تشخیص آن، مفهوم، اصول شناخت بیمار، شرح کامل
12 جلسه ارزیابی و درمان و منابع
51 صفحه ورد قابل ویرایش
با فونت B Nazanin سایز 14 و فاصله خطوط 1.5
دارای رفرنس معتبر و به شیوه APA
برگرفته از فصل 6 کتاب International Handbook of Cognitive and Behavioural
Treatments for Psychological Disorders که به رایگان همراه فایل دریافت می
کنید.
این فایل دارای تمامی توضیحات و تمرینات می باشد.
این محصول مناسب برای دانشجویان، اساتید، روانشناسان، کلاسهای آموزشی،
کنفرانسها، وبینارها، متخصصین و سایر رشته های مرتبط می‌باشد.
فهرست مطالب:
معرفی
بروز علائم به 3 دسته گروه تقسیم می شوند.
تئوری یادگیری
تکنیک های مدیریت اضطراب
تئوری پردازش احساس
تکنیک های ارائه شد
درمان پردازش شناخت
پروتکل درمان پردازش شناختی ( جلسه به جلسه )
جلسه اول (مراحل و توضیحات هر مرحله)
جلسه دوم (مراحل و توضیحات هر مرحله)
جلسه سوم (مراحل و توضیحات هر مرحله)
جلسه چهارم (مراحل و توضیحات هر مرحله)
جلسه پنجم (مراحل و توضیحات هر مرحله)
جلسه ششم (مراحل و توضیحات هر مرحله)
جلسه هفتم (مراحل و توضیحات هر مرحله)
جلسه هشتم (مراحل و توضیحات هر مرحله)
جلسه نهم (مراحل و توضیحات هر مرحله)
جلسه دهم (مراحل و توضیحات هر مرحله)
جلسه یازدهم (مراحل و توضیحات هر مرحله)
جلسه دوازدهم (مراحل و توضیحات هر مرحله)
حساسیت پذیری چشمی و پردازش مجدد
دستورالعمل های آینده
مراجع و منابع (6 صفحه)
بخشی از متن:
معرفی
اختلال پس از سانحه (PTSD) یک الگو از علائم را توصیف می کند که ممکن
است در افرادی که تجربه ی استرس های پس از حادثه را داشته اند، پیشرفت کند.
PTSD
با یک تشخیص رسمی در 1980 با ظهور DSM-III (APA,1980) ایجاد شد. اگر چه بسیاری از
علائم PTSD از قبل شناخته شده بود. معیار ها به طور عمده از مطالعه بر روی سربازان
جنگی حاصل شد. اما از آن زمان PTSD به طیف گسترده ای از گروه های آسیب دیده مانند
بازماندگان تجاوز جنسی، سوء استفاده جنسی در کودکی، سوء استفاده فیزیکی ( مانند
خشونت )، مجازات و همچنین بلایای طبیعی یا انسانی به کار برده شد. برای تشخیص PTSD
مطابق DSM-IV (APA, 1994) فرد ابتدا باید تجربه، شواهد یا در غیر این صورت با یک
رویداد که شامل مرگ واقعی، تهدید به مرگ ، آسیب جدی یا تهدید جسمی، فیزیکی است،
داشته باشد. ثانیا ، پاسخ فرد به این رویداد شامل ترس شدید، بیزاری یا درماندگی
باشد. بنابراین رویداد به عنوان ضربه ای تعریف می شود که شامل مرگ و یا آسیب جدی یا
تهدید به مرگ و آسیب است و فرد نقش منفی قوی ای در پاسخ به رویکرد دارد.
در نسخه
های قبلی DSM (APA, 1980; 1987) یک عامل استرس زای آسیب زننده به عنوان یک رویداد
خارج از تجربه ی معمولی انسان تعریف شده است که تقریبا هر کسی آن را به شدت مضطرب
می یابد.متاسفانه، به لحاظ تکنیکی، تجربه های رایج آسیب زننده مانند سوء استفاده
های دوران کودکی، خشونت خانوادگی و تجاوز جنسی به علت فراوانی آن ها حذف شده اند.
تعریف DSM-IV مشکل را از بین برده و تأکید می کند که تهدید مستقیم یا غیر
مستقیم به طور ویژه باعث آسیب رساندن یک رویداد باشد. این از مطالعات متعدد
تحقیقاتی حاصل شد که فهمیدند که تجربه ی تهدید زندگی یک عامل پیش بینی کننده مهم در
پیشرفت PTSD است (Blank,1993; Davidson & Smith, 1990; Kilpatrick &
Resnick, 1993; March, 1993).
نمونه ای از جلسات که در این پروتکل
وجود دارد:
جلسه 1:
1. بررسی
اجمالی درمان
2. آموزش: PTSD و نشانه ها
3. جمع آوری اطلاعات : علائم PTSD
مراجع و علائم مربوطه
4. آموزش: تئوری پردازش اطلاعات
5. جمع آوری اطلاعات :
حمله ی جنسی به مراجع
6. ارائه ی اهداف و منطق درمان
7. مشخص کردن تکلیف
خانه : شرح آسیب
اهداف اصلی جلسه 1، آموزش، جمع آوری اطلاعات و ایجاد ارتباط
است. به مراجع اطلاعاتی راجع به PTSD شرح داده می شود، اطلاعات تئوری پردازش ( از
جمله ترکیب و تطابق ) چرایی PTSD و چگونگی حفظ آن توسعه می یابد.
معالج، مراجع
را دعوت به بحث درباره ی نشانه ها می کند که برای او مشکل تر است و تأکید می کند که
برای افرادی که در معرض آسیب بوده اند، تجربه ی چنین مواردی از علائم رایج است. در
چارچوب این اطلاعات ، معالج یک مرور کلی از اجزای درمان ارائه می دهد. اهداف اصلی
درمان را بیان می کند و پایه ی درمان را فراهم می سازد ( تئوری و منطق CPT را در
بالا ببینید )
هدف از این کار این است که به مراجع کمک کند بفهمد که درمان چیست
و اهمیت پیشگیری از درمان را بفهمد. از آنجایی که رفتار اجتنابی یک جزء اصلی از
PTSD است وممکن است با درمان همراه شود، به مراجع هشدار داده می شود و تشویق می شود
که از تمایل به انجام جلسات درمان آگاه شود یا تکالیف خانه واگذار شده را کامل
کند. معمولا با پیش بینی رفتار اجتنابی و مشخص کردن هر تلاش بعدی برای دوری از
اجتناب کردن، اکثر مراجعین کاملا با پروتکل درمانی موافقت می کنند. یکی دیگر از
اهداف مهم این است که از مراجع دعوت می شود که درمان را به عنوان یک همکاری بین
مراجع و معالج ببیند و درک کند که موفقیت بستگب به تلاش مراجع و معالج دارد. علاوه
بر این، معالج از مراجع می خواهد به طور خلاصه آنچه برایش اتفاق افتاده را شرح دهد.
بسیاری از مراجعین ما در حال حاضر تحت یک ارزیابی گسترده اند. بنابراین نیازی به
بررسی عمق این مرحله ، نه در مورد ویژگی های آسیب و نه نشانه های بیمارنیست. به هر
حال، با در نظر گرفتن آسیب، معالج قادر به تعیین یک حالت غیر داورانه برای پروتکل
درمان است و می تواند بیان کند که تمرکز درمان به طور مستقیم بر تجربه ی آسیب خواهد
بود. این همچنین اجازه می دهد تا معالج و مراجع با یکدیگر آشنا شده و برای معالج
شروع پیش بینی مراجع است. در پایان جلسه، از مراجع خواسته می شود که حداقل یک صفحه
در مورد مفهوم آسیب خود با توجه به باور هایش در مورد خود و دیگران بنویسد.
جلسه ی 2:
1.
مرور تکلیف: مراجع نظرات خود را اظهار می کند
2. شناسایی نقاط ضعف
3.
معرفی ارتباط بین افکار و احساسات
4. معرفی صفحات A-B-C
5. تکلیف
خانه : صفحات A-B-C
هدف این جلسه، شروع شناسایی نقاط ضعف مراجع است. در ابتدا
معالج از مراجع در مورد اظهار نظراتی که نوشته است و چیز هایی که از آن یاد گرفته
است سوال می کند. این به طور مختصر پردازش می شود و مراجع برای تلاش هایش در شروع
تفکر درباره ی تجربه ی آسیبش تشویق می شود. سپس، از مراجع خواسته می شود تا اظهار
نظرات خود را با صدای بلند بخواند. وظیفه معالج این است که به نکات مهم اظهار نظرات
گوش کند. هنگامی که مراجع تمام کرد، معالج به مراجع کمک می کند تا نکات مهم را
شناسایی کرده و برخی را به طور خلاصه شرح دهد. تلاش به هیچ چالش واقعی ای در این
مرحله نمی شود. گاهی اوقات ممکن است معالج نقطه ضعف بعدی را برای تعیین این که
باورهایش چقدر عمیق است استفاده کند. به عنوان مثال، برای یک مراجع که می گوید فکر
می کند که به هیچ مردی نمی تواند اعتماد کند، معالج می تواند بپرسد آیا هیچ مردی
نیست که شما به او اعتماد کنید؟ حتی یک نفر؟
بیشتر مراجعین می توانند حداقل یک
یا دو مرد را معرفی کنند و این می تواند به آن ها کمک کند تا بفهمد که این باور
مطلق نیست. دیگران ادامه می دهند که آن ها هرگز ملاقات با فردی که قابل اعتماد بود
نداشته اند. این به معالج می گوید که مراجع چه انعطافی نشان می دهد و کار چقدر پیش
می رود. این پروسه همچنین به مراجع دیدگاه های دیگر ممکن را معرفی می کند. بیشتر
مراجعین این وظیفه را تکمیل می کنند. با این حال، هنگامی که رفتار های اجتنابی قوی
اند، برخی مراجعین ممکن است بدون انجام تکالیف خود به مرحله ی بعدی بروند. در چنین
مواردی ضروری است که معالج با ملایمت آن را برچسبی با عنوان اجتناب بزند ( هرچند
بهانه ای برای مراجع ) و سپس مراجع را مجبور به انجام تکلیف در جلسه با معالج کند و
تکلیف دوباره واگذار می شود. این، این پیام را القا می کند که تکالیف مهم اند و نمی
توان از آن ها اجتناب کرد. پس از آن ارتباط بین افکار و احساسات معرفی شده است. به
عبارت دیگر، آنچه ما فکر می کنیم بر چگونگی احساس و علم ما مؤثر است. به عنوان مثال
یک دانش آموز در امتحان شکست می خورد او به خود می گوید:"من یک احمق هستم ". این
اندیشه منجر به احساساتی مانند غم و ناراحتی ( در خود) می شود. اگر ، با این حال،
او به خود بگوید :" تو خیلی مطالعه نکردی ، تو باید برای امتحان بعدی بیشتر مطالعه
کنی."، دانش آموز ممکن است احساس ناراحتی کمی داشته باشد که او مطالعه نکرده و قصد
دارد دفعه ی بعد بهتر عمل کند. افکار دقیق یا اظهار نظرات خود منجر به احساسات
مناسب می شود در حالیکه تصورات نادرست و اظهار نظرات احساسات نا مناسب و غیر ضروری
را ایجاد می کند. تصورات نا درست یا نامنطبق نتیجه ای از تشبیه و جایگزینی نامناسب
اند. درک این ارتباط بعد از درمان زمانی که مراجع به چالش فکر کردن درباره ی این
نکات می رسد مهم است. به منظور آموزش به مراجع، چگونگی مرتب سازی افکار و احساسات ،
صفحات A و B و C معرفی شده اند ( شکل 1-6 ). ستون A برای رویداد هاست. ستون B برای
افکار و ستون C برای احساسات است. در مثال بالا " من در امتحان شکست خورده ام "
در ستونA نوشته شده است. " من یک احمق هستم " در ستون B و "من احساس غم و ناراحتی
می کنم " در ستون C نوشته شده است. گاهی اوقات ما کلمات " من احساس می کنم" را در
مقابل یک فکر قرار می دهیم ( من احساس می کنم یک احمق هستم ) و آن را یک احساس در
نظر میگیریم در حالیکه واقعا یک فکر است ( من احمق هستم ) که باعث غم و عصبانیت می
شود. بنابراین، مراجع 4 احساس اساسی ارائه می دهد : عصبانیت، غمگین بودن، خوشحالی و
ترس. هر یک از این ها می تواند شدت متفاوتی داشته باشند و یا با سایر احساسات ترکیب
و احساسات جدیدی بسازند. بنابراین ، از مراجع خواسته می شود برای تشخیص احساسش بر
این 4 احساس تمرکز کند. برای تکلیف خانه، مراجع باید حداقل 2 صفحه ی A-B-C را هر
روز انجام دهد.یکی باید درباره ی فکر در مورد تجاوز و دیگری می تواند در مورد یک
اتفاق روزمره مثبت یا منفی باشد. از آن جایی که اکثر افراد راحت تر وقایع و یا
احساسات را می یابند به مراجع برای شروع ستون A یا C معرفی می
شود.
